Betere opvang kwetsbare mensen in Hurdegaryp blijkt nodig

Afgaande op het grote aantal vertegenwoordigers van organisaties dat op 23 juni j.l. in Bennema State afkwam op de bijeenkomst met het thema ‘Hoe gaat het in Hurdegaryp met kwetsbare mensen?’, zou de conclusie mogen worden getrokken dat het met die situatie wel snor zit. Maar ondanks de beschikbare ondersteuning en hulp van een hele reeks van organisaties uit de zorg en het sociale leven aan deze groep mensen, blijkt dit – zelfs na 2 tot 3 jaar aan positieve veranderingen – nog allerminst het geval te zijn.

Tijdens de levendige bijeenkomst zagen locatiemanager Bennema State Joke Brouwer en coördinator Ouderen en Bewegen in Tytsjerksteradiel Mieke Heeringa hun onderbuikgevoelens bewaarheid worden dat er toch nog wel het een en ander mis was. Zeker, beschikbare hulp is er ruimschoots en de kennis en wil om die te geven idem dito. Dat blijkt bepaald uit de resultaten uit de praktijk. Maar aan de daadwerkelijke hulpverlening gaan nog wel een paar stappen vooraf, zo bleek.

Hulpvraag boven tafel

Zo zijn mogelijke cliënten doorgaans slecht op de hoogte van alle voor handen zijnde hulpmogelijkheden. Bovendien weet men niet waar voor die hulp aan te kloppen en eveneens niet in welke vorm die hulp voorhanden is. Maar wellicht het meest belangrijke in het hele traject is de crux: hoe komt, de inspanningen van alle organisaties ten spijt, de hulpvraag op tafel. Daaraan ten grondslag, zo wordt verondersteld, liggen schaamtegevoel en het onvermogen om er voor uit te komen dat men eigenlijk toch wel help nodig heeft. En, zo is de (onterechte)gedachte, dat je je met je vraaghulp een brevet van onvermogen opplakt: mogelijke cliënten zeggen daarom liever dat het goed met hem of haar gaat. Er moet dus gezocht worden naar een meer effectieve wijze om de juiste situatie te achterhalen. Een deel van de groep kwetsbaren blijkt overigens al wel degelijk bij de hulpverlenende instanties in beeld te zijn.

Het hier niet bij laten

Joke Brouwer stelde aan het eind van de bijeenkomst terecht, dat er nog wel wat werk aan de winkel was. “Mijns inzien zou het jammer zijn om het bij deze eerste bijeenkomst te laten. Het lijkt me daarom raadzaam om een stevig vervolg te geven aan deze middag.” Het was prettig om te zien dat diverse organisaties spontaan aanboden om aan dit advies gevolg te geven.

De aangepaste vraagstelling ‘Hoe verbind je kwetsbaren met de sterken’ zal ongetwijfeld een vervolg krijgen.