Glutenvrij eten: gezond of ongezond? Deel 3.

Over gluten bestaan veel ware en onware verhalen. Maar wat is nu wel of niet juist? Daarvoor laten we in keer achtereen een expert aan het woord die er haar beroep van heeft gemaakt om zinnige zaken omtrent voedsel en eten te vertellen: Anita Vorenkamp van het gelijknamige voedingsadviesbureau in Hurdegaryp. Vandaag deel 3.

Diagnose

Voor mensen die vermoeden dat ze glutensensitiviteit hebben, is het van groot belang dat de arts eerst coeliakie (glutenintolerantie) en andere aandoeningen uitsluit voordat een diagnose glutensensitiviteit wordt gesteld.

Dit wordt gedaan d.m.v. bloedonderzoek (bepaling van antistoffen IgA- tTG, IgG-tTG) en een darmbiopt (darmvlokken atrofie). Glutensensitiviteit kan niet aangetoond worden in het bloed of darm omdat er geen antilichamen worden gevormd. Vervolgens volgt onder begeleiding van een diëtist zes weken lang een glutenvrij dieet om vast te stellen of het vermijden van gluten helpt om klachten te verminderen.

“Tip: begin niet zelf aan een glutenvrij dieet zonder dat er een diagnose is gesteld. Als je namelijk al glutenvrij eet kan d.m.v. bloedonderzoek geen goede diagnose meer worden gesteld. Bij mensen met glutensensitiviteit kan een dieet met minder gluten helpen om klachten te verminderen. Laat je altijd adviseren door een diëtist om een volwaardige voeding samen te stellen en zo tekorten te voorkomen. “

Glutenintolerantie in relatie met ADHD en autisme

Niet alleen worden er relaties gelegd tussen gluten en verschillende fysieke ongemakken, er zijn ook sterke aanwijzingen dat mensen met beperkingen op sociale interactie, (non)-verbale communicatie en hyperactieve en impulsieve kinderen (ADHD, autisme maar ook schizofrenie) er mee geconfronteerd worden. Onverteerbare voedseldeeltjes in de darm stromen bij een niet geheel dichte darmwand (lekkende darm syndroom) door die wand heen en stromen vervolgens via de bloedbaan naar de hersenen.

Suppletie

“Als blijkt dat gluten een rol spelen bij de klachten die iemand heeft dan is het verstandig om tekorten op te sporen en te corrigeren. Er komen vaak tekorten voor van magnesium, ijzer, foliumzuur, vitamine D en B12, zink en selenium. Tekorten kunnen opgespoord worden door o.a. bloedonderzoek en fotospectrometrie. Dit is een mineralenscan waarmee mineralen en spoorelementen op celniveau worden bepaald en waarvan binnen één minuut resultaat bekend is. Volg je al langdurig een glutenvrij dieet dan is het verstandig je te laten controleren op mogelijke tekorten. Ook als je supplementen gebruikt want zelfs dan kunnen er tekorten ontstaan o.a. door beperkte darmopname of opname in de lichaamscellen zelf.”

Herstellen van de darm

“Om coeliakie en glutensensitiviteit te voorkomen dan wel terug te dringen is het belangrijk om ons voedingspatroon drastisch te wijzigen, namelijk een eetpatroon waarin gluten houdende producten niet of in beperkte mate aanwezig zijn,” zo meent Anita die vervolgt: “ Verder zijn er therapieën waarbij mbv gezonde voeding en bepaalde voedingsstoffen en -supplementen die gebruikt worden om de darmwand sneller te laten genezen wanneer sprake is van klachten”.

“Eén van die stoffen is L-glutamine, het meest voorkomende aminozuur in het menselijk lichaam. Dit aminozuur zorgt er o.a. voor dat het weefsel van het darmslijmvlies snel weer aan groeit. Verder is er nog een hele reeks van vitaminen (vitamine D), mineralen (zink, MSM oftewel zwavel), maar ook N-acetyl glucosamine, omega 3 vetzuren, plantenextracten als zoethout en olmenbast en niet te vergeten chlorella die een heilzame werking hebben. Ook van groot belang is het herstellen van de microbiota (vroeger sprak men over darmflora). Er worden bepaalde probiotica (gezonde darmbacteriën) gebruikt om het herstel te bevorderen, vooral Lactobacillen bevorderen het herstel. Er bestaan veel verschillende probiotica : belangrijk is dat er soorten worden gebruikt waarnaar wetenschappelijk onderzoek is gedaan en bewijs is geleverd dat ze ook werken voor het beoogde doel. Spijsverteringsenzymen kunnen helpen bij coeliakie omdat een tekort hieraan vaker voorkomt. Deze enzymen helpen bij het verteren van voedingseiwitten.”